Cechą charakterystyczną literatury jest to, że istnieje
szereg motywów, które powracają
niezależnie od epoki. Wszelakiego rodzaju toposy, symbole zachowania człowieka i jego kondycji, które w każdej
epoce zyskują nowy wymiar, takimi właśnie tematami są codzienność, zwykłe życie, szary człowiek
utrwalone na kartach literatury. Marią dąbrowska mawiała, że: „Należy uwierzyć,
że w tym powszednim krzątaniu są też jakieś rzeczy wiekuiste, powszechne”. Codzienność,
zwykłe życie, szary człowiek to „pojęcia” związane z życiem ludzkim stokroć bardziej niż
wydarzenia niezwykle. Są też tematem literatury bardziej niż nam się zdaje - i
nie są trudne do odnalezienia, bo znajdują się w każdym większym, cenionym
utworze. A zatem przyjrzyjmy się im bliżej…
Pierwszym dziełem , jakie Państwu przybliżę, będzie „Pan Tadeusz” Adama
Mickiewicza. Ważnym bohaterem epopei szlacheckiej Mickiewicza jest familia Sopliców,
wcielenie idealnego domu rodzinnego, ziemiańskiego. Głową rodu jest Sędzia
Soplica, strażnik rodowej tradycji i wartości. Sędzia wiele uwagi poświęca
etykiecie („Ważnej nauce o grzeczności”), poszanowanie jej prawideł idzie w
parze z szacunkiem dla tradycji i ogólną filozofią życia opartą na wiedzy o
obyczajach, genealogii szlacheckiej i porządku społecznym. Formuła ładu
społecznego jest ściśle powiązana z funkcjonowaniem domu i rodziny. Młodsi
(Tadeusz, Zosia) mają wielki szacunek dla starszych (Sędzia, Podkomorzy, Wojski),
liczą się z ich zdaniem, są posłuszni. Goście zaproszeni na
ucztę w zamku siadają wokół stołu według pewnej hierarchii, a powinnością
młodych jest usługiwanie paniom i pannom. Zwyczaj ten podkreśla Podkomorzy,
zauważając, iż obecni na uczcie młodzieńcy zapominają o swoich obowiązkach.
Przy stole wypada prowadzić ożywioną rozmowę, nie należy jednak się kłócić.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz